Ik had tijdelijk een intervisie groep van een collega overgenomen. Naderhand vertelde ik haar hoe ik onder de indruk was van de kennis en wijsheid van haar groep. Ik vertelde hoe ze zelfs voordeden aan elkaar hoe ze met een bepaalde lastige situatie om waren gegaan. Hadden ze van haar geleerd! Ik was onder de indruk geweest van hen en ook van haar. Het had mij ook weer wat geleerd! Ze lachtte toen ze het hoorde. ‘Weet je van wie ik het heb geleerd?, vroeg ze. Ik had geen idee. ‘Van jou!’ Ze moest werkelijk mijn geheugen opfrissen.

Ooit had ik blijkbaar raad gegeven over een huwelijkscrisis waar ze inzat, aan de hand van een verhaal. Ik was het helemaal vergeten. Het advies had ze ter harte genomen en naar haar hand gezet. Al haar groepen werkten ermee. En nu jaren later kreeg ik het dan in een andere vorm terug. Ik herkende het niet eens meer. En ineens besefte ik dat je soms onbedoeld, zonder je best te doen – juist niet – maar door gewoon jezelf te zijn een druppel in het water kunt zijn die vanzelf zijn rimpelingen weer verspreid.